W 2003 roku Dariusz Gajewski przeciętnym filmem Warszawa wygrał gdyński festiwal. Jeśli do dziś coś pamiętam z tego obrazu, to zagubionego powstańca warszawskiego – z biało-czerwoną opaską snuje się po współczesnej stolicy dotknięty amnezją. Obrazek był oczywiście symboliczny – sugerował brak pamięci historycznej rodzimej kultury (w tym polskiego kina) na początku nowego tysiąclecia. Krótko potem diagnoza ta stało się częściowo przynajmniej nieaktualna: otwarto Muzeum Powstania Warszawskiego, władzę w państwie przejęło PiS, a w rodzimym kinie – PISF
Więcej...
O tym, że Rosja jest krajem pełnym sprzeczności, napisano już mnóstwo. Najwięcej jednak uwagi poświęca się nie tyle samemu krajowi, co wydarzeniom, które zachodzą w jego stolicach, Moskwie i Petersburgu.
Więcej...
Z Wojciechem Kościelniakiem o jego najnowszym gdyńskim spektaklu – Lalce Bolesława Prusa – i przygodzie z musicalem rozmawia Piotr Sobierski.
Więcej...
Wielka skrzynia, z której wygrzebuje się lalka. Swym mechanicznym krokiem zmierza na środek proscenium i spogląda w górę, gdzie po drabinie wspina się Izabela Łęcka. Od początku niedostępna, niedościgniona, ponad rzeczywistość. W sklepowym składzie budzą się pozostałe lalki, wychodzą ze swoich skrzyń. Rozpoczyna się gra i pogoń Wokulskiego za niemożliwym.
O 0_1_0 Piotra Łazarkiewicza i Mieście z morza Andrzeja Kotkowskiego, filmach związanych z Gdynią, i o samej Gdyni rozmawiają Wojciech Boros, Marek Gajdziński, Paweł Huelle, Adam Kamiński i Piotr Millati. Więcej...
Jeszcze w 1911 roku najśmielszym wizjonerom trudno było uwierzyć, że obok sezonowo rozhulałego kurortu w Zoppotach, ostseebadu pełnego kurgastów i patynowego i gwarliwego Danzigu powstanie port nowoczesny, narodowy, duma najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Tu właśnie wybrano miejsce na budowę nowego portu, łączącego Polskę z Bałtykiem. Miejsce było nieprzypadkowe, jak pisał bowiem Melchior Wańkowicz: „Nad morzem rozłożyło się nowe państwo. Szukało sobie jak zwierz, jakby najwygodniej zlec. Więcej...
Gdy jakiś czas temu przed moim domem zjawiła się ekipa drogowców, aby wymienić popękany chodnik i wyszczerbione krawężniki, dotarło do mnie, że niemal nic nie jest już takie, jakim było przedtem. Zamiast niewydarzonej zbieraniny obszarpańców w kufajkach i gumofilcach, z nowiutkiego, firmowego busa, jak z pudełka z klockami lego, wysypała się gromadka ludzików w niebieskich kaskach i identycznych, pomarańczowych kombinezonach. Więcej...
O religii, obyczajach, sztuce z Maciejem Świeszewskim rozmawia Adam Kamiński.
Więcej...
Aktualności
Zygmunt Miłoszewski i Paweł Huelle o „Sztuce kryminału” – premiera 25. „Blizy”
Od kilku lat obserwować możemy wciąż nabierające rozpędu zainteresowanie tak zwanym kryminałem, zarówno w filmie, jak i w literaturze. Refleksja ta zainspirowała również redaktorów Blizy, którzy najnowszy numer kwartalnika 1 (25) 2016 zatytułowali właśnie „Sztuka kryminału”. Na spotkaniu inauguracyjnym gościem Pawła Huellego będzie pisarz Zygmunt Miłoszewski. Po spotkaniu odbędzie się pokaz specjalny filmu „Ziarno prawdy” według prozy autora. Wtorek, 2 lutego, godz. 19:00. data: 2 lutego 2016 (wtorek) Od kilku lat obserwować możemy wciąż nabierające rozpędu zainteresowanie tak zwanym kryminałem, zarówno w filmie, jak i w literaturze. Kryminał stał się obecnie chyba najbardziej popularnym gatunkiem literackim i filmowym, o czym świadczy światowy rozgłos jego najlepszych twórców, potwierdzony przez miliony sprzedanych książek, czy masowa oglądalność kolejnych tasiemcowych telewizyjnych seriali oraz kinowych produkcji. Dzięki kryminałowi znów zaczęliśmy czytać książki i okazało się, że ich opasła często grubość nie stanowi żadnej przeszkody. O autentycznej żywotności tego gatunku świadczy fakt, jak szybko on ewoluuje. Jego ambicje już dawno wyszły poza zabawę w rozpalanie ciekawości czytelnika zaskakującą intrygą kryminalną. Współczesny kryminał przejmuje coraz częściej funkcje powieści psychologicznej, obyczajowej, społecznej, politycznej czy nawet historycznej. Staje się powoli lustrem naszej rzeczywistości. - Mamy więc do czynienia z niezwykle ciekawym fenomenem kulturowym, który znacznie wykracza poza obszar sztuki. Między innymi z tego powodu postanowiliśmy poświęcić temu zjawisku numer „Blizy”. Jesteśmy przekonani, że zawarte w nim teksty krytyczne oraz wywiady z naszymi najlepszymi twórcami kryminałów dostarczą Państwu sporo czytelniczej przyjemności - mówi Piotr Millati, redaktor działu eseju. W numerze o sztuce kryminału i nie tylko opowiadają między innymi: Zygmunt Miłoszewski, Marek Krajewski, Mariusz Czubaj, Jacek Bromski, Borys Lankosz, Julian Skelnik, Agata Bielik-Robson czy Kristina Sabaliauskaitė.
Tuż po spotkaniu odbędzie się specjalny pokaz filmu „Ziarno prawdy” w reżyserii Borysa Lankosza na podstawie prozy Zygmunta Miłoszewskiego. Z premierowym numerem Blizy bilet do kupienia na miejscu w cenie 10 zł! (Bilet w cenie normalnej – 16 zł) Ważnym materiałem w numerze jest – powstający dzięki współpracy Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku z "Blizą" – arkusz malarski Teresy Miszkin, znanej i uznanej artystki, profesor gdańskiej uczelni artystycznej.
Majewski, Popowski i Huelle o „Przyszłości kina” – premiera 24. „Blizy” |
|
||||
BLIZA Nr 2 (26) 2016
OSTATNIE TABU
Szanowni Czytelnicy!
Tabu od zawsze budziło w ludziach dwie skrajne emocje – lęk i śmiech. Lęk, bo jego przekroczenie wiązało się z niebezpieczeństwem, śmiech – ponieważ każdy zdrowy umysł – od kiedy tylko został dopuszczony do głosu – musiał, choćby w najdelikatniejszej formie, przeciwstawić się samej istocie kulturowego zakazu.
Kiedy zastanawialiśmy się w redakcji nad tematem ostatniego tabu, wydawało się, że będzie on tylko spokojną – chciałoby się powiedzieć – akademicką przechadzką po dawno nieremontowanej drodze z kilkoma pordzewiałymi znakami. Tymczasem w ostatnich miesiącach nie tylko podokładano nowe tablice z zakazami, ale spróbowano nawet radykalnie zmienić porządek ruchu.
Logika świata na opak, dobrze znana ze średniowiecznego karnawału, a zyskująca przerażające oblicze w czasie doświadczeń rewolucji, w kulturze odbywa się na dużo prostszym i delikatniejszym poziomie niż na Place Louis XV w Paryżu, który w 1792 roku przemianowano na Place de la Révolution, a – wracając do drogowej metaforyki – miejsce spacerów zastąpiono sceną, na której najważniejszym rekwizytem okazał się wynalazek dr. Josepha Ignace’a Guillotina. Weźmy to za dobrą monetę, przypominając tylko, że dziś ów plac nazywa się de la Concorde, placem Zgody.
Więcej...